Het verhaal van Saskia Troy (Podcast)

oorspronkelijk gepubliceerd 07-10-2023

Saskia Troy

Haar ervaringen op het internaat de Hertenkamp. Haar visie op de commissie Samson, de denkbeelden van Frits Wafelbakker en Edward Brongersma, de rechtszaak tegen Thijs Römer en de aantijgingen aan het adres van Till Lindemann.

In deze podcast kun je luisteren naar een telefoongesprek wat ik had met Saskia Troy. Saskia woont nu in Frankrijk maar groeide op in Nederland, waar ze slachtoffer werd van misbruik en geweld op het internaat de Hertenkamp. Ook vertelt ze over haar ervaringen met de commissie Samson. Een commissie die als doel had onderzoek te doen naar seksueel misbruik van minderjarigen die onder verantwoordelijkheid van de overheid in instellingen zijn geplaatst. Ze gaat in op het bizarre gedachtegoed van voormalig inspecteur jeugdgezondheidszorg Frits Wafelbakker. En in het derde deel van de podcast geeft Saskia haar visie op de rechtszaak tegen Thijs Römer en de aantijgingen aan het adres van de zanger van Rammstein.
Obed
07-10-2023

Je kunt de podcast hier beluisteren:
https://app.springcast.fm/player/episode/74237?theme=springcast

Spotify link:
https://open.spotify.com/episode/7uv40ztjxK4YD3tNsw9af9?si=82617ea26ce44b39

Geplaatst in interview, jeugdzorg, podcast, politiek, seksueel geweld, seksueel misbruik, seksuele intimidatie | Reacties uitgeschakeld voor Het verhaal van Saskia Troy (Podcast)

De staking van het onderzoek naar Till Lindemann

oorspronkelijk gepubliceerd 31-08-2023

Overal kunnen we lezen dat de politie het onderzoek staakt naar de zanger van Rammstein, na beschuldigingen van seksueel wangedrag. En overal lezen we euforische reacties. Zijn onschuld is bewezen etc. Maar is dat ook echt zo?

Ik zou zeggen van niet. Er is te weinig bewijs wil niet per definitie zeggen dat de man onschuldig is. Zijn schuld is stomweg niet bewezen door bewijs wat standhoudt in een eventuele rechtszaak. Denk daarbij aan DNA of video opnames van het vermeende misbruik. Maar daarmee is zijn onschuld óók niet bewezen. Wat overblijft is woord tegenover woord. Het woord van de overlevers tegenover het woord van hem (ontkenning). En daarmee is er geen zaak mogelijk.

Je kunt dus zeggen dat niemand zeker weet wat er wel of niet gebeurd is. Wel kun je een inschatting maken. Ik maak zelf de volgende: ik schat in dat de kans dat álle verhalen verzonnen zijn uítermate klein. Ik schat in dat het stellig ontkennen en het inschakelen van advocaten, die vervolgens dreigbrieven laten sturen naar de vrouwen die met hun verhaal naar buiten kwamen allemaal wijzen op mogelijk gedrag wat past bij iemand die wel degelijk weet dat hij fouten heeft gemaakt en die erg zijn best doet zijn imago en carrière te redden. Dat is mijn inschatting. Het staat je vrij een andere te maken.

Obed

31-08-2023

Geplaatst in consent, justitie, politie, seksueel geweld, seksuele intimidatie | Reacties uitgeschakeld voor De staking van het onderzoek naar Till Lindemann

Rechtszaak Thijs Römer

oorspronkelijk gepubliceerd 26-07-2023

Gisteren was de rechtszaak tegen acteur Thijs Römer. Thijs wordt verdacht van het online seksueel misbruiken van drie minderjarige meisjes en het bezit van kinderporno. Een en ander kwam aan het rollen toen Nena Kruizinga op Twitter haar verhaal deed. Ze kreeg een enorme hoeveelheid negatieve reacties over haar heen. En ongeloof. Thijs dreigde met een rechtszaak tegen haar. Maar nu lijkt haar gelijk bewezen te zijn.

Thijs Römer – foto ANP

Nena sprak gisteren ook tijdens de rechtszaak en vroeg daarbij aan Thijs haar aan te kijken. Naast Nena gaat de rechtszaak over twee andere slachtoffers van het seksueel grensoverschrijdende gedrag van Thijs. Officier van justitie Henk Mous noemde de verklaring van de meisjes betrouwbaar. ,,Ze worden niet groter gemaakt dan ze zijn. Dat de aangiften zeven jaar later zijn gedaan, zegt helemaal niets. Zeker in zedenzaken dringt bij slachtoffers later door wat ze hebben meegemaakt.”

Er is verklaard dat Thijs de slachtoffers dwong seksueel getinte foto’s en filmpjes naar hem op te sturen. Hij zat in een appgroep met fans waarin het vaak ging over seks of seksueel getinte onderwerpen. Thijs gaf masturbeer tips in de appgroep met jonge fans. Blijkbaar vond hij dat normaal gedrag. Hij lijkt zich ook niet bewust te zijn geweest van zijn machtspositie. Hij vroeg Nena bijvoorbeeld om naaktfoto’s te sturen. Als ze dat niet deed, negeerde hij haar een paar dagen. Advocaat Maartje Schaap omschreef “Van een puberale schunnige chat ging het naar sexting, naaktfoto’s, dickpics” Ook zou hij de opdracht hebben gegeven om de seksuele handelingen te filmen en die naar hem te sturen.

Het is goed te merken dat BN’ers niet onaantastbaar zijn en dat Thijs nu wordt aangesproken op wat mij betreft zwaar seksueel grensoverschrijdend gedrag en machtsmisbruik. Zijn acteer carriere lijkt voorbij. De uitspraak is op 8 augustus om 13:00.

Ik had een telefonisch interview met Nena in januari van dit jaar waarin ik haar vroeg wat de negatieve reacties op de socials met haar deden. Je vind dat in deze blog.

Paar linkjes, via zoekmachines veel meer te vinden AD, RTV Noord.

Obed
26-07-2023

Geplaatst in justitie, media, online seksueel geweld, seksueel geweld, seksuele intimidatie, social media | Reacties uitgeschakeld voor Rechtszaak Thijs Römer

March Against Rape Culture

oorspronkelijk gepubliceerd 07-07-2023

(Nederlands)
De aanleiding voor het organiseren van deze demo die gisteren plaatsvond in Groningen waren de verhalen van vrouwen over seksueel grensoverschrijdend gedrag door de zanger van de band Rammstein Till Lindemann die de laatste tijd naar buiten zijn gekomen. En die vaak met veel negatieve respons en ongeloof werden ontvangen. Meer daarover in deze blog. Maar de demo ging over veel meer. Over bijvoorbeeld victim blaming. Er werden persoonlijke verhalen verteld. Ik ging erheen en maakte deze video en foto’s en liep zelf ook mee uiteraard. Ik kan van alles meer typen, maar de video spreekt voor zich. Organisatie van en initiatief voor de demo was in handen van Mathilde van Heereveld. Gesproken taal: Engels en Nederlands. Een aantal fans van Rammstein lieten zich overigens van hun beste kant zien door hun middelvinger op te steken naar de demo.

(English)
The motive for organizing this demo that took place yesterday in Groningen were the stories told by women about sexual misconduct by Rammstein lead vocalist Till Lindemann. But the demo was about so much more. Victim blaming, for instance. And personal stories were told. I went to the demo to shoot this video and photos and of course to join the demo. The video and photos speak for themselves. Organisation and initiative were in the hands of Mathilde van Heereveld. Spoken language: Dutch and English. Some Rammstein fans raised their middlefinger to the demo.

video of the march/demo 

Geplaatst in activisme, rape culture, samenleving, seksueel geweld | Reacties uitgeschakeld voor March Against Rape Culture

Ophef Rammstein

oorspronkelijk gepubliceerd 05-07-2023

Er is al bizar veel geschreven over Rammstein en hun optredens in Groningen. Het leek me daarom eerst niet nodig daar over te typen, maar lees zoveel opmerkingen die de plank misslaan dat ik nu toch ook maar een blog maak erover. Dit is geen oproep wel of niet te gaan – dat mag iedereen uiteraard zelf weten.

Zanger Till Lindemann ligt onder vuur. Verschillende vrouwen zeggen dat ze gedrogeerd zijn en/of seksueel grensoverschrijdend gedrag door hem hebben meegemaakt. Zoals zo vaak leidt dit tot veel negatieve reacties en ongeloof. Mensen die denken dat de vrouwen verhalen verzinnen voor geld of aandacht. Dit lijkt me totaal niet geloofwaardig. Uit onderzoek blijkt dat 5% van alle aangiftes niet waar blijkt. Een ander onderzoek heeft het zelfs over 2%. Daarbij: de aandacht wat een verhaal naar buiten brengen over wat je is aangedaan genereert bestaat vooral uit negatieve. Je wordt bijvoorbeeld veelvuldig aangevallen op social media.

Er wordt geroepen dat er niks bewezen is. Tja. Misbruik vindt vaak plaats achter gesloten deuren. Er zijn meestal geen getuigen. Je krijgt dan woord tegen woord. De reden dat zoveel seksueel geweld plegers nooit veroordeeld worden. Om bewijs vragen alsof het om een winkeldiefstal zou gaan is dan ook niet okay. Als er zoveel verhalen zijn over de zanger lijkt me dat reden genoeg aan te nemen dat er sprake zal zijn van misstanden.

Verder is het “Hij wordt al veroordeeld door de media, in plaats van door een rechter.” De media berichten over de aantijgingen. Het zou raar zijn als dat niet zou gebeuren. Je hoordt eigenlijk in de reacties niemand over het wangedrag van Till. Wie er wel veroordeeld worden zijn de vrouwen die met hun verhaal naar buiten durven te treden. En masse op de socials. Een kreeg zelfs een doodsbedreiging.

Dan lees ik het woord cancellen en woke. Gaat nergens over wat mij betreft. Niemand wordt gecancelled. Er zijn slachtoffers die de moed hebben met hun verhaal naar buiten te durven komen. Het zou daarbij gebleven zijn als niet mensen massa’s op de socials zelf veel gedoe daar over creëren door bijvoorbeeld te roepen dat er een hetze gecreëerd wordt tegen de band.

Verder lezen we dingen als “Vroeger heette dat groupies. Sex drugs & Rock’n Roll”. Zucht. Er is niks mis met een fan die het bed in duikt met een artiest, zolang er sprake is van consent. Have fun zou ik zo zeggen. Als er sprake is van geen consent/(fysieke) dwang en/of drogering dan heet dat geen seks dan heet dat misbruik.

Toen er gedoe was over geluidsoverlast las ik dingen als “alle registers worden opengetrokken“. Alsof het, na de verhalen over grensoverschrijdend gedrag van Till, een vooropgesteld plan betrof er alles aan te doen het optreden van Rammstein niet door te laten gaan. Klinkt als een complot theorie in mijn oren. Die twee staan los van elkaar.

Rammstein is natuurlijk meer dan alleen de zanger. En het is jammer dat de band bezoedeld wordt door zijn wangedrag. Superjammer.

Obed
05-07-2023

goede video over de aanklachten tegen Lindemann

Geplaatst in aangifte, media, muziek, rape culture, seksueel geweld, seksuele intimidatie | Reacties uitgeschakeld voor Ophef Rammstein

De gevolgen van seksueel misbruik en GGZ diagnoses

oorspronkelijk gepubliceerd 01-07-2023

In 2020 kreeg ik de diagnose schizotypische persoonlijkheidsstoornis bij een GGZ instelling die gespecialiseerd is in seksueel misbruik. Terwijl ik er kwam voor therapie. Therapie heb ik er niet gehad. Hoewel ik in eerste instantie meegaand ben geweest in het accepteren van deze diagnose (de behandelaarster heeft er voor geleerd dus zal het wel weten) begon er van binnen iets te knagen. Tevens is in een van de gesprekken gesuggereerd dat ik misschien wel nooit iets zou hebben meegemaakt op het gebied van seksueel geweld. In deze blog lees je wat dat met me gedaan heeft en hoe ik de dingen zie. Ik schrijf dit blog voor mezelf om dingen op een rijtje te krijgen. Ik publiceer hem omdat anderen er wellicht wat aan kunnen hebben.

Om te beginnen: wat is dat eigenlijk een schizotypische persoonlijkheidsstoornis? een simpele Google search levert dit rijtje kenmerken op. Ik zal er bij zetten of ze voor mij gelden.

  • Iemand heeft het idee dat er in het leven ‘verborgen boodschappen’ zitten die alleen hij kan zien – totaal niet.
  • Iemand heeft rare gedachten en overtuigingen en gedraagt zich daardoor vreemd – er zijn vast mensen die vinden dat ik nogal links ben, maar vreemd gedragen? lijkt me niet.
  • Iemand ziet dingen anders dan dat ze zijn. – Tja, hoe zijn dingen? Dat is natuurlijk afhankelijk aan wie je het vraagt. Beetje vaag dit kenmerk.
  • Iemand denkt en spreekt op een aparte manier. Er wordt bijvoorbeeld veel door elkaar verteld. – Nou nee. Ik spreek over het algemeen samenhangend.
  • Iemand is extreem achterdochtig en vertrouwt niemand – Er zit inderdaad een soort basis wantrouwen in mij. Dat kan sterker worden als het slecht met me gaat.
  • Iemand komt kil over – Nee. Ik ben niet kil. Ik kan wel als wat stug of geremd worden ervaren is mijn ervaring.
  • Iemand gedraagt zich vreemd of ziet er vreemd uit – Ik zie er niet vreemd uit. Draag normale kleren. Wel heb ik tattoos. Net als zoveel anderen.
  • Iemand heeft geen goede vrienden buiten zijn familie – Nee. Die heb ik wel.
  • Iemand voelt zich bij anderen niet op zijn gemak – Ik voel me niet op mijn gemak in situaties waarin veel mensen door elkaar praten. Er veel tegelijk gebeurd. Ik heb weinig filters en alles komt hard binnen.
  • Iemand is erg angstig in contact met andere mensen. Dit komt omdat hij ze niet vertrouwt – er is dus inderdaad sprake van wantrouwen, maar “erg angstig in contact met anderen” kun je bij mij niet zo stellen.

Als ik uit moet gaan van deze kenmerken klopt er vrij weinig van de diagnose.
Als je ook naar andere websites gaat ontstaat het beeld van iemand die zich excentriek gedraagt en kleed. Iemand die wantrouwig is en zich afzondert. En iemand die vlucht in alcohol en drugs. En wat een aantal kenmerken betreft komen die wel wat overeen met mij. Ik heb inderdaad veel tijd alleen nodig. Ik heb wantrouwen in mij en laat soms mensen moeilijk heel dichtbij komen. In mijn ogen is er echter te weinig overlap om de diagnose te rechtvaardigen.

Maar een veel groter probleem is de diagnose krijgen van een instelling waar ik heen ben gegaan om hulp te krijgen bij lange termijn effecten van onverwerkt trauma met daarbij de suggestie dat er misschien nooit iets met mij gebeurd zou zijn. Die bom sloeg pas na een tijdje in. Het zorgde ervoor dat ik een tijdje serieus getwijfeld heb aan mezelf. Zou ik gek zijn? Zou ik alles hebben verzonnen? Het heeft een tijd geduurd tot ik mezelf kon herpakken en weer in mezelf ben gaan geloven. En tijdens die periode nam mijn depressie ernstigere vormen aan. Zeker door de eerder genoemde suggestie in combinatie met de hardnekkige stroming dat hervonden herinneringen niet zouden kunnen bestaan (zoals bij mij).

Het groot deel van het probleem zit ingebakken in het woord “stoornis”. Gestoord betekend “gek”. Er is blijkbaar iets mis met je persoonlijkheid. Je legt daarmee de schuld van het lijden bij de persoon zelf. Terwijl ik denk dat mensen een beschadigde persoonlijkheid ontwikkelen als gevolg van niet geheelde wonden. Zeker in het geval van seksueel misbruik doe je daarmee aan een vorm van victim blaming. Mensen die seksueel geweld hebben meegemaakt voor gek verklaren doet op een akelige manier ook denken aan de periode dat vrouwen met verhalen over seksueel geweld door psychiaters als hysterisch en leugenachtig werden bestempeld (en helaas nog steeds zo ongeveer de reactie van velen op social media als iemand met een verhaal over seksueel geweld naar buiten treedt).

Verder vind ik dat er een waardeoordeel lijkt te zitten in de diagnose. Er wordt gesproken over een stoornis en onderdeel ervan is “excentriek gedrag” en “vreemd gedrag”. Blijkbaar is gedrag wat afwijkt van het gemiddelde een stoornis. Dat staat me erg tegen. Het gaat er in het leven om hoe je met jezelf, je medemens en dieren/natuur omgaat. Afwijkend gedrag of kleding als een stoornis bestempelen vind ik niet okay. Het leven zou geen keurslijf moeten zijn. Er komt de laatste tijd wat meer aandacht en erkenning voor “ongebruikelijke” genders bijvoorbeeld en dat is een goed iets. Er lijkt dus wat beweging in te zitten, maar tot voor kort deden mensen er alles aan om elkaar in hokjes man of vrouw te stoppen. Je hebt het recht jezelf te zijn zolang je een ander daar niet mee schaadt. Als mensen zichzelf mogen zijn worden ze gelukkiger. Zo is het ook met kleding en gedrag lijkt mij. De DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) zou het überhaupt niet moeten hebben daarover.

Ik ken een aantal mensen die geheel of grotendeels in het plaatje van iemand met een schizotypische persoonlijkheidsstoornis passen en van ALLEMAAL weet ik dat ze een vorm van seksueel geweld hebben meegemaakt. Ik ben geen wetenschapper maar het lijkt me op zijn minst opvallend.

Zou een persoonlijkheidsstoornis dus een gevolg kunnen zijn van niet behandeld seksueel geweld?
Dat zou in mijn ogen heel goed kunnen. Ik ga voor nu even uit van de kenmerken van de schizotypische. Neem bijvoorbeeld het wantrouwen. Als iets je wantrouwig maakt is het wel als een familielid je misbruikt en vervolgens “gezellig” met je ouders aan tafel zit. Of dat je verkracht wordt door iemand die je als een goede vriend beschouwde. Je vertrouwen wordt in de kern ernstig beschadigd. Dit zorgt er tevens voor dat je de rest van je leven moeite hebt mensen dichtbij te laten (een ander belangrijk kenmerk van deze persoonlijkheidsstoornis).

Trauma kan leiden tot een andere hersenstructuur. Je kunt letterlijk op scans dat zien. Tevens kun je als gevolg van PTSS jarenlang met veel te hoge stresslevels leven, wat zeker ook niet gezond is voor jou als persoon. Trauma kan er voor zorgen dat een deel van jou “bevroren” blijft in de tijd. Je persoonlijkheid splitst zich daarmee wat op met een deel wat probeert door te leven en een deel wat “achterblijft in de de tijd”. Al deze dingen doen iets met je persoonlijkheid. Noem het vervorming als gevolg van trauma. Dit in combinatie met de moeite met intimiteit (wat in mijn geval leidde tot gedachtes als “er is iets mis met me“) en de neiging je te willen afzonderen zorgt ervoor dat mensen je als vreemd ervaren. Als gek misschien. Maar gek ben je niet. Je wordt het wel van een familielid, pastor of goede vriend die opeens een monster blijkt en daarmee je leven een soort horrorfilm wordt.

Bij vroeg trauma wordt je op jonge leeftijd geconfronteerd met het feit dat mensen vreselijk donkere kanten kunnen hebben en zwaar over grenzen kunnen gaan. Je kunt je dan aangetrokken gaan voelen tot bepaalde scenes/muziek die die donkere kanten omschrijft of de woede die onrecht teweeg kan brengen in muziek verwerkt. Dat lijkt me niet vreemd of excentriek, maar vooral erg begrijpelijk. Maar naar uiterlijkheden zoals bijvoorbeeld het hebben van een hanenkam of het dragen van spikes op kleding wordt vaak met een blik vol vooroordelen naar gekeken. Vrees geen toffe mensen met een hanenkam maar degenen met driedelig pak, die zich anders voor doen dan ze van binnen zijn zou ik zo zeggen.

Alcohol en drugs gebruik wordt soms ook genoemd als kenmerk. Bij onbehandeld trauma hebben mensen de neiging de pijn te willen verzachten. Lijkt me nogal duidelijk verder.

Er is in mijn ogen te weinig aandacht voor de lange termijn effecten van onbehandeld trauma als het gaat om seksueel geweld. Net als bij recente slachtoffers is het ook bij slachtoffers bij wie het langer geleden is nog steeds van belang te blijven benadrukken dat je niet gek bent.

Je bent nooit gek geweest. Het is nooit je schuld geweest.

Hopelijk heeft iemand hier wat aan.

Obed

01-07-2023

Geplaatst in ggz, memory wars, seksueel geweld, seksueel misbruik, therapie | Reacties uitgeschakeld voor De gevolgen van seksueel misbruik en GGZ diagnoses

Victim/Suspect

oorspronkelijk gepubliceerd 22-06-2023

Op Netflix staat een serie over slachtoffers van seksueel geweld in de Verenigde Staten die binnen korte tijd na hun aangifte worden gezien en behandeld als daders van het doen van valse aangifte. De rol van de politie hierin is bizar.

In de docu zien we onderzoeksjournalist Rae de Leon die onderzoek hiernaar doet. Er zijn een aantal redenen waarom de politie slachtoffers als daders behandeld. Een ervan is het vooroordeel wat onder politie agenten rondgaat dat bij een groot deel van de vrouwen die aangifte doet dit om valse aangiftes gaat. En als dat beeld in je kop zit ga je ook zo het slachtoffer benaderen. Hetzelfde zien we met racisme. Als in jouw hoofd zit dat mensen met een niet witte huidskleur daders zijn ga je die groep eerder aanhouden “ter controle”. Het kan zelfs zover gaan dat je wat het slachtoffer zegt zo verdraaid in je hoofd dat het binnen het plaatje van valse aangiftes doet past. De echte cijfers zijn dat er geschat wordt dat het het aantal valse aangiftes ergens zo tussen de 2 en 10% is.

Als het slachtoffer de details niet goed meer weet, wat logisch is bij trauma, wordt dat tegen haar/hem/hun gebruikt. Bij trauma raak je zo van streek dat je alles niet goed meer meekrijgt, je treed uit, waardoor je alle precieze details niet meer goed weet na afloop.

Wat ook opvalt in de docu is dat de politie de vermeende daders amper het vuur aan de schenen legt. Er wordt amper verhoord.
Het lijkt er sterk op dat de politie agenten de hand boven het hoofd willen houden van de daders. Wellicht omdat ze zelf ook man zijn en wellicht heeft de agent zelf wel een grens overschreden en wil hij daar zelf (ook) niet aan.

De slachtoffers worden urenlang verhoord en uit pure wanhoop gaan ze dan maar mee in het verhaal van de politie dat ze zouden liegen. Puur om van ze af te komen. Als je grenzen zwaar zijn overschreden is het stellen van grenzen soms erg moeilijk. Je bent erg beschadigd op dat moment.
Ook zien we de politie leugens verkopen om het slachtoffer aan het twijfelen te brengen over hun eigen aangifte. Dat kan ook omdat je als slachtoffer heel graag wil dat t nooit gebeurt is. Je wilt dat alles terug bij het oude wordt. En traumatische ervaringen voelen soms “ver weg”, als een film. Daarom is die smerige tactiek van de politie soms succesvol. Ethisch is het alles behalve.

Check de docu hier: docu.

Obed
22-06-2023

Geplaatst in politie, samenleving, seksueel geweld, seksueel misbruik, video | Reacties uitgeschakeld voor Victim/Suspect

Nena Kruizenga – haar verhaal en de reacties erop

oorspronkelijk gepubliceerd 03-01-2023

Nena in 2021 – bron: Twitter

Via mijn Stop Seksueel Geweld Twitter account volgde ik vorig jaar het verhaal van Nena Kruizenga. Op 14 jarige leeftijd kwam ze in contact met Thijs Römer en werd ze verliefd op hem. Hij maakte daar op meerdere manieren misbruik van. Hij vroeg haar onder meer naakt foto’s te maken in ruil voor een rol in de succesvolle televisie serie Moordvrouw. Die rol heeft ze (uiteraard) nooit gekregen.

Ik las erg veel negatieve reacties op haar tweets. En wat je ook vind van het plaatsen van de tweets, aan victim blaming doen en op een andere manier hatelijke comments plaatsen op een verhaal over seksueel grensoverschrijdend gedrag is wat mij betreft note done maar gebeurd helaas aan de lopende band. Ik was wel benieuwd hoe Nena de reacties zelf heeft ervaren en ik zocht contact met haar met de vraag of ze wou meedoen aan een interview om te publiceren als podcast. Dat wou ze en hier kun je naar de podcast luisteren (geen Spotify nodig). Klik hier voor de hele podcast op spotify.

 

Hier staan een paar van de reacties zoals die te vinden zijn onder berichten over het verhaal van Nena.
TW: Victim Blaming en hatelijke comments

 

Geplaatst in interview, online seksueel geweld, persoonlijke verhalen, podcast, samenleving, seksueel geweld, social media | Reacties uitgeschakeld voor Nena Kruizenga – haar verhaal en de reacties erop

In het hoofd van een pedoseksueel (Podcast)

oorspronkelijk gepubliceerd 27-11-2022

In de 2de aflevering van mijn Podcast hoor je een interview wat ik had met Jacqueline Voskuil over haar novelle “Langzaam Vuur” waarin ze de lezer meeneemt naar de belevingswereld van een pedoseksueel. In dit geval het hoofdpersonage Jack Mullen die zijn nichtje Isabel misbruikt.

Jacqueline (foto afkomstig van haar website)

Ik moest mijn e-reader af en toe weg leggen want het is naar te lezen hoe zijn gedachten zijn, maar dat is direct ook de kracht van dit schrijfsel. Het is de rauwe werkelijkheid. De novelle is nog niet uitgegeven, maar zodra dat gebeurt maak ik daar melding van. Je vindt de website van Jacqueline hier: https://www.jacquelinevoskuil.nl

 

Je kunt de podcast hier beluisteren:

https://app.springcast.fm/15779/aflevering-3-in-het-hoofd-van-een-pedoseksueel

 

Ook staat ie op Spotify:

https://open.spotify.com/episode/45oB0qXwj7Ue6C8fmRyRfD?si=00c0769e12e443b3

 

Geplaatst in boek, pedoseksualiteit, podcast, seksueel misbruik | Reacties uitgeschakeld voor In het hoofd van een pedoseksueel (Podcast)

NPO uitzending over online seksueel geweld

oorspronkelijk gepubliceerd 19-11-2022

Op 15 november 2022 was de documentaire “the Children in the Pictures” te zien op de NPO. Het werd uitgezonden door de VPRO en de NTR. In de uitzending word duidelijk dat de seksuele uitbuiting van kinderen via internet het snelst groeiende zware misdrijf is ter wereld. En dat ondanks dat wereldwijd nog geen duizend politiemensen bezig zijn met de preventie ervan.

De documentaire zoomt in op de Australische Task Force Argos. Het is een politieonderzoeksteam dat zich inzet voor het redden van kinderen van online seksueel misbruik. Onder leiding van rechercheur-inspecteur Jon Rouse besteedt het team elk moment van de dag aan het doorzoeken van enorme hoeveelheden materiaal met seksueel misbruik van kinderen, op zoek naar essentiële aanwijzingen die hen kunnen helpen de jonge slachtoffers te redden. En naarmate de technologie zich ontwikkelt, neemt ook de bedreiging voor de kinderen toe.

De docu is een aanrader als je meer wil weten over dit onderwerp. Het wereldwijde gebrek aan prioriteit bij justitie en politie voor deze vorm van zware criminaliteit is schokkend. De mensen die zich ermee bezig houden doen wat ze kunnen, maar komen om in het werk. Ik ben vaak niet zo blij met de rol van de politie in onze maatschappij, maar deze Australische task force doet absoluut goed werk. Dat in tegenstelling tot de rol van justitie en politie soms speelt in Nederlandse zedenzaken. Bijvoorbeeld als het gaat om het de hand boven het hoofd te houden van een voormalige topambtenaar binnen justitie zelf. Te lezen in deze blog. En in deze blog.

De docu “the Children in the Pictures” is hier te zien.

screenshot uit de uitzending

 

Geplaatst in georganiseerd misbruik, online seksueel geweld, politie, samenleving, seksueel geweld, seksueel misbruik, seksuele intimidatie, social media | Reacties uitgeschakeld voor NPO uitzending over online seksueel geweld