Interview met Hugo Wolff “Ons Schuld”

Hieronder lees je een interview met Hugo Wolff. Hugo is een 4e jaar student aan de Dutch Filmers Academy. Voor zijn afstudeertraject gaat hij de film “Ons Schuld” produceren en draaien. Hij werkt daarbij samen met Sem de Muinck Keizer. Sem is een 4e jaarstudent aan de filmacademie. Hij heeft het verhaal geschreven en gaat de film regisseren.


Synopsis
Wanneer vier vrienden – Wesley, Stefan, Alex en Berend samen op vakantie gaan is er een
olifant in de kamer: Wesley wordt beschuldigd van verkrachting. De vraag hangt in de lucht,
maar niemand durft hem echt te stellen. Wat als het waar is? Kan je dan nog wel vrienden
blijven? Wanneer Stefan de waarheid probeert te achterhalen ontstaan er langzaam scheuren in de hechte groep, terwijl de jongens moeten kiezen tussen loyaliteit en hun geweten. Hoe onvoorwaardelijk is een vriendschap nou echt en in hoeverre ben jij als vriend verantwoordelijk voor iemand anders daden?

Hoe kwam je op het idee om juist over dit onderwerp een film te maken?
Toen ik Sem benaderde voor een samenwerking, had hij dit idee eigenlijk al op de plank liggen, al was het nog niet volledig uitgewerkt. Er is al veel geschreven en gemaakt over seksueel geweld, maar het blijft helaas een ontzettend actueel en urgent onderwerp. Wat mij aansprak, was de insteek van Sem om het verhaal te vertellen vanuit het perspectief van de vriendengroep. Dat vond ik verfrissend en origineel. Juist omdat er al zo veel rondom dit thema is gemaakt, is het belangrijk om nieuwe invalshoeken te verkennen. Het perspectief van de vriendengroep komt eigenlijk zelden aan bod, terwijl daar volgens mij nog veel winst te behalen valt. Binnen mannengroepen heerst er vaak een sterke zwijgcultuur — situaties waarin grenzen overschreden worden, maar vrienden wegkijken of het goedpraten. Met deze film hopen we jonge mannen aan het denken te zetten en bij te dragen aan het doorbreken van die zwijgcultuur.


Denk je dat ouders/(sociale) media/onderwijs invloed hebben op hoe jongens zich gedragen op dit gebied?
Ja, ik denk zeker dat die factoren een grote rol spelen. Gedrag komt niet uit het niets, het wordt vaak afgekeken of overgenomen. De directe omgeving heeft daarom veel invloed op hoe jonge jongens zich ontwikkelen en gedragen. Juist daarom is het belangrijk dat er binnen het onderwijs structureel aandacht is voor thema’s als seksualiteit, het aangeven van grenzen en respectvol met elkaar omgaan.
Ook ouders spelen hierin een cruciale rol. Jonge kinderen kijken enorm op naar hun ouders en nemen veel over van wat zij thuis zien. Hoe er binnen het gezin met elkaar wordt omgegaan, is voor een kind vaak de standaard. Als ouders een gezonde en respectvolle relatie hebben, is de kans groot dat een kind dat gedrag later ook vertoont. Maar dat geldt helaas ook voor het tegenovergestelde: als er sprake is van geschreeuw, disrespect of zelfs geweld, bestaat het risico dat een kind dit gedrag normaliseert en meeneemt in toekomstige relaties.
Social media heeft in mijn ogen een vergelijkbare impact. Als je voortdurend wordt blootgesteld aan algoritmes die bijvoorbeeld filmpjes promoten van figuren zoals Andrew Tate, waarin vaak vrouwonvriendelijke ideeën worden gedeeld, dan ga je dat bewust of onbewust als normaal ervaren. Als je iets vaak genoeg hoort, lijkt het vanzelf geloofwaardig. Die algoritme bubbels zijn gevaarlijk, omdat je geen tegengeluiden meer hoort. Je wordt voortdurend bevestigd in wat je al denkt of voelt, en dat kan een vertekend beeld van de werkelijkheid geven.


Denk je dat er ooit een wereld zal bestaan zonder seksueel grensoverschrijdend gedrag en wat is daar voor nodig?
Nee, ik denk niet dat we ooit in een wereld zullen leven waarin seksueel grensoverschrijdend gedrag volledig verdwijnt. Er zullen altijd mensen zijn die bewust de grenzen van anderen overschrijden. Maar ik geloof oprecht dat er nog veel winst te behalen valt en dat het aantal incidenten drastisch verminderd kan worden. Gelukkig is er de afgelopen jaren steeds meer aandacht voor dit probleem. Denk aan een beweging als #MeToo, die enorm veel teweeg heeft gebracht. Hoe pijnlijk de verhalen ook waren, het heeft ervoor gezorgd dat veel zaken zichtbaar zijn geworden en dat er daadwerkelijk veranderingen in gang zijn gezet. Er zijn nieuwe wetten gekomen, zoals het verbod op straatintimidatie, en op plekken zoals werkvloeren en studentenverenigingen zie je dat er steeds vaker vertrouwenspersonen worden aangesteld en protocollen worden ingevoerd.
Ik denk ook dat onderwijs hierin een belangrijke rol kan spelen. Jongeren moeten al op jonge leeftijd leren wat grenzen zijn, hoe je daar respectvol mee omgaat en hoe je in gesprek blijft met elkaar. Door thema’s als consent, machtsverhoudingen en respect structureel in het onderwijs te behandelen, kunnen we bijdragen aan een cultuurverandering.
Uiteindelijk hoop ik dat steeds meer mensen, mannen én vrouwen, zich bewust worden van hun gedrag en van wat ze binnen hun eigen omgeving kunnen doen om grensoverschrijdend gedrag tegen te gaan. Als die bewustwording wordt doorgegeven aan volgende generaties, kan er op de lange termijn echt iets veranderen. Verandering kost tijd, maar begint bij bewustwording en bewustwording begint bij educatie, gesprekken en verantwoordelijkheid.


Wat hoop je met deze film te bereiken?
Juist door dit verhaal vanuit het perspectief van de vriendengroep te vertellen, hopen we mannen aan te spreken en hen een spiegel voor te houden. Iedereen heeft weleens een verhaal gehoord over seksueel grensoverschrijdend gedrag, maar vaak voelt het als iets dat ver van je afstaat, iets dat jou of je omgeving nooit zou overkomen. Maar wat als één van je beste vrienden ineens verdachte wordt in een verkrachtingszaak?
Door in te zoomen op hoe de vriendengroep reageert, en het verhaal minder te laten draaien om de verkrachting zelf, willen we juist jonge mannen bereiken. We hopen dat ze na het kijken van de film achterblijven met een confronterende vraag: “Wat zou ik doen in deze situatie?” En ken ik misschien een vriend die vaker grenzen opzoekt, maar waar ik nu bewust er niks van zeg?
Want juist op dit gebied valt er nog veel te winnen – in het voorkomen van grensoverschrijdend gedrag. Er heerst nu vaak een zwijgcultuur binnen mannelijke vriendengroepen en ook dat hopen wij aan te kaarten met deze film.


Crowdfunding pagina voor mensen die willen doneren:
https://www.voordekunst.nl/projecten/19174-ons-schuld#donaties
Instagram pagina voor updates over de film:
https://www.instagram.com/ons_schuld.defilm/

Obed
23-05-2025

Geplaatst in film, interview, samenleving, seksueel geweld | Een reactie plaatsen

Sleutel tot mijn Hart (boek)

Eind november vorig jaar werd ik benaderd door Kristie Raaijmakers of ik een roman die ze aan het schrijven was wou proeflezen. Dat wou ik en heb ik gedaan. Het gaat om het onlangs verschenen boek “Sleutel tot mijn Hart” en de roman draait om hoofdpersoon Mats. Hij werd op twintigjarige leeftijd misbruikt door een vrouw. Mats gaf zichzelf jarenlang de schuld hiervan. En probeerde zijn mannelijkheid te overcompenseren door zich macho te gedragen.

Het boek is belangrijk. Vooral omdat het gaat over een vrouw die misbruikt pleegt bij een man. Iets wat veel minder vaak voorkomt dan andersom maar wel degelijk bestaat. Er heerst een enorm taboe op dit onderwerp. Er wordt veel gedacht dat mannen altijd seksueel contact willen en dat het misbruik gezien zou moeten worden als een stoere ervaring. Terwijl hier niks van klopt. Alle verschillende genders kunnen slachtoffer worden van seksueel geweld. Ook jongens/mannen. De trauma-response is hetzelfde als bij andere genders, zoals bijvoorbeeld de freeze reactie.

Eerder deze maand verscheen een interview met film maker Max op AT5 over een avond waarin hij seksueel geweld meemaakte door een vriendin. Hij werd midden in de nacht wakker en de vrouw was met hem bezig zonder zijn consent. Max vertoont een freeze reactie. Een kameraad overtuigd hem ervan dat deze gebeurtenis ook verkrachting is.

Het boek geeft goed weer dat de gevolgen van het misbruik van Mats grote gevolgen hebben voor hoe hij zich voelt of gedraagt. Zo heeft hij er moeite mee als een ander initiatief toont voor seksueel contact. Ook de bevriezing en dissociatie worden goed beschreven.

Het boek omschrijft ook de liefde tussen Roos en Mats erg mooi en ontroerend en kent daarmee verschillende lagen die mooi in elkaar overlopen.

Obed
24 april 2025

Geplaatst in boek, seksueel geweld | Reacties uitgeschakeld voor Sleutel tot mijn Hart (boek)

Waarom kon ik geen “Nee” zeggen?

Op NPO Start is een goede documentaire te vinden over de gevolgen van seksueel geweld. Over schuld, schaamte en de vraag waarom het slachtoffer geen nee kon zeggen. De docu heet “Had dan nee gezegd”.

videostill

Er zijn heel veel overlevers van seksueel geweld die worstelen met de vraag “Waarom kon ik niet vechten/ schreeuwen/nee zeggen?”, zoals te zien is in deze documentaire. De reden is dat er een autonoom gebied bestaat in je hersenen die op het moment van gevaar voor jou beslist welke strategie de beste is om erger te voorkomen. In een fractie van een seconde wordt dat voor jou bepaald, zonder dat je daar zelf invloed op hebt. Dat heet een trauma response. De verschillende strategieën zijn:
– fight (vechten)

-flight (wegrennen)

-freeze (bevriezen)

-flawn (pleasen)

-shutdown (dissociatie)

Als je in een bevriezing stand terecht komt (wat veel gebeurt bij seksueel geweld) kun je niet meer nee zeggen of vechten. Dat is niet iets wat je je zelf achteraf moet kwalijk nemen. Het is een overlevingsstrategie door voor jou gekozen is om erger te voorkomen.

Lees meer over dit onderwerp hier.

Bekijk de docu hier.

Obed
16-04-2025

Geplaatst in consent, ptss, seksueel geweld | Reacties uitgeschakeld voor Waarom kon ik geen “Nee” zeggen?

Afstudeerfilm over seksueel misbruik: ‘T Koffertje

t Koffertje

Selena Bertana studeert dit jaar af als scenarist en regisseuse aan het St. Joost School of Art & Design in Breda met de korte film ‘T Koffertje. Dit psychologisch drama en vertelt het aangrijpende verhaal van Clara, die geconfronteerd wordt met haar verleden. Geïnspireerd door een waargebeurd verhaal, behandelt de film thema’s zoals: familiegeheimen, omgang met trauma door seksueel misbruik en erkenning.

Het verhaal
Wat als je vader op een dag voor je deur staat met een koffertje en beweert dat hierin alle antwoorden op jouw vragen zitten? Dit overkomt Clara. Vlak voor haar vaders hartoperatie overhandigt hij haar een mysterieus koffertje met een slot erop dat antwoorden zou moeten bevatten over haar verleden. Maar wanneer hij de operatie overleeft, neemt hij het gelijk terug. Jaren later, na zijn overlijden, durft Clara de confrontatie met haar verleden aan te gaan. Haar zoektocht naar het koffertje onthult schokkende waarheden over seksueel misbruik door haar vader, wat haar dwingt om samen met haar familie haar trauma onder ogen te zien. Tijdens een familiediner confronteert ze haar moeder en broer met de waarheid. Maar accepteert haar familie dit of blijven de geheimen van haar vader voortleven?
Motivatie en doel
Selena maakt deze film omdat dit verhaal gebaseerd is op iemand die dicht bij haar staat. Dit is haar verhaal. Zij is jarenlang seksueel misbruikt door haar vader en heeft dit haar hele leven verzwegen voor iedereen, totdat het koffertje in beeld kwam. Voor haar was het koffertje de eerste stap naar het herstel door er over te praten. Selena’s doel is om te laten zien dat het krachtig is om te praten over het pijnlijke verleden en het te erkennen. Seksueel misbruik binnen families blijft een diepgeworteld taboe. Veel slachtoffers blijven in stilte worstelen met hun trauma’s, uit schaamte of angst voor de gevolgen. Clara staat voor de mensen die hun stem nog niet hebben gevonden. Voor de mensen die hun verleden een plek proberen te geven.
Ondersteuning
Om dit project te kunnen realiseren, heeft Selena hulp nodig. Dit kan middels een donatie en/of door promotie binnen je netwerk bijvoorbeeld door deze blog te delen.
Hieronder vind je de link naar de crowdfundingpagina, waar ook een video te zien is die een indruk geeft van de korte film:
https://www.voordekunst.nl/projecten/18649-t-koffertje-afstudeerfilm-1

Obed
23-03-2025

Geplaatst in film, seksueel misbruik | Reacties uitgeschakeld voor Afstudeerfilm over seksueel misbruik: ‘T Koffertje

Het verhaal van Mandy

Als ik een paar dagen gelden via NPO Start een uitzending van Het Mooiste Meisje van de Klas aanklik zie ik de uitzending over Mandy Sleijpen. Mandy is als kind 7 jaar misbruikt geweest door haar eigen opa. De uitzending raakt me. Er zitten veel elementen in die vaak terugkomen als het gaat om seksueel misbruik binnen families.

screenshot van de uitzending

Mandy gaat vaak naar haar opa. Als ze niet wil worden haar ouders boos. Haar vader zegt zoiets als “Waarom niet? Opa is altijd zo aardig voor je!” tegen haar.
En dit gebeurt veel binnen families. In onze samenleving zijn we ons véél te weinig bewust van het feit dat de ergste misdrijven gepleegd worden door familieleden, vrienden en bekenden. We denken “het is familie dus die doet zoiets niet” en slaan daarmee de plank volledig mis.

Haar opa is erg manipulatief. Bij het eerste misbruik dreigt hij met “Het moet geheim blijven anders gaan we beiden naar de gevangenis“” Daarmee haar medeschuldig en medeverantwoordelijk makend. Ze was erg op haar opa gesteld, dus ze was ook bang dat ze verantwoordelijk zou worden haar opa naar de gevangenis te laten gaan. Dus trekt ze de conclusie “dit mag ik nooit aan iemand vertellen“. Opa gaat met haar voor de spiegel staan en wijst raakt al haar lichaamsdelen aan en zegt daarbij “Dit is van mij en dit is van mij (enz)”.
Ik zie dit als toxisch familiegedrag: opa ziet zijn kleinkind als bezit. En omdat ze van hem is mag hij met haar doen wat hij wil. Binnen families worden vaak grenzen niet gezien en overschreden. Dit heeft alles te maken met het feit dat mensen ervan uitgaan dat familiebanden er voor altijd zijn en niet verbroken kunnen worden en je dus prima over iemands grenzen kunt gaan. Ook worden dingen geclaimd. Ouders die zeggen over hun kind “dat heeft ie van mij” claimen de prestatie van het kind zelf alsof ze dat zelf hebben gedaan. Maar ik dwaal een beetje af dus ik ga weer verder met wat er inde uitzending ook nog te zien is.

Uiteindelijk indoctrineerde Mandy’s opa haar zo dat ze ervan overtuigd raakte dat ze het misbruik zelf had uitgelokt, dat t haar schuld was. Haar angst werd dat het uit zou komen, ze is bang dat iedereen haar uit zal kotsen en dat ze haar familie pijn zal doen. Ook krijgt ze een heel slecht zelfbeeld.
Dit is heartbreaking maar komt helaas veel voor. Een veel voorkomende reactie bij trauma is dat overlevers zichzelf de schuld geven. Naast dat dit schuldcomplex door haar opa bij haar veroorzaakt is door zijn manipulaties kan dit ook een misplaatste manier zijn om controle te claimen over een situatie waar er geen controle was. Als je het zelf uitlokt dan had je eigenlijk de touwtjes in handen.

Mandy dissocieert tijdens het misbruik en gaat dan in haar hoofd naar een fantasie wereld. En omdat het misbruik plaatsvind tussen haar en haar opa en ze in haar hoofd wegvlucht bestaat het voor haar gevoel eigenlijk amper. Als ze het impulsief ineens verteld is het voor haarzelf ook een shock – t is ineens echt, het bestaat ineens.

Dissociatie (een manier van je hersens om jezelf te beschermen) maakt dat de herinneringen aan het misbruik gefragmenteerd worden opgeslagen. De herinnering voelt ver weg, als in een film. Informatie over datum, plaats en tijdstip kunnen zo vertroebeld raken. Hier wordt vaak misbruik van gemaakt in rechtszaken door de verdediging van de dader. Als er dan onduidelijkheid is over tijdstip of plaats voeren ze dat aan als bewijs dat het misbruik nooit heeft plaatsgevonden. Overigens speelt dat in dit verhaal niet.

In de uitzending zien we een fragment met Mandy, haar moeder en haar opa. Moeder doet Mandy een pruik op voor (ik denk) een toneelstuk waarin ze ene Jessica speelt en zegt “Je lijkt nu zeker meer op Jessica”. Opa zegt “Ik vind Jessica niet zo knap hoor, ik vind jou knapper.”

Hoewel dit op het eerste gezicht een onschuldige opmerking lijkt is die dat niet. Ik denk dat we allemaal soortgelijke situaties binnen families kennen waarbij bijvoorbeeld een oom of opa een opmerking naar een kind maakt waarbij je een erg ongemakkelijk gevoel krijgt, alsof er onder die opmerking een andere opmerking schuilgaat. Dat rare gevoel geeft dit fragment zeker ook en ik vind het goed dat het in de uitzending zit.

Nu het is uitgekomen geven de ouders aan haar meteen te geloven. Ook haar opa geeft meteen toe. En dat is belangrijk omdat er in Mandy twijfel bestaat “is het niet gewoon een nachtmerrie geweest al die jaren?“.

Twijfel over of het misbruik wel heeft plaatsgevonden is iets wat veel voorkomt bij overlevers. Dat heeft alles te maken met het eerder genoemde dissociëren en de afgedwongen geheimhouding. Maar het heeft er ook mee te maken dat wij allen (als samenleving) het onderwerp wegstoppen en er veel te weinig over praten. Het is niet gezellig en het leven is al zo ingewikkeld. en toch zouden we dat wél moeten doen. Om het voor overlevers makkelijker te maken er open over te zijn.

Er wordt door haar omgeving aangedrongen om aangifte te doen maar Mandy voelt zich van binnen nog steeds de aanstichter. Als ze er naar 3 jaar sterk genoeg voor is en ze alsnog aangifte doet kiest een deel van de familie de kant van de dader. Ook vinden ze het moment te laat. Er worden dingen gezegd als “Mandy heeft het zelf uitgelokt” (dat zeggen ze dus over een kind van 7). En tijdens de rechtszaak loopt dat deel van de familie te schelden tegen de mensen die aan Mandy’s kant staan. Mandy verteld dat ze dat bijna nog schadelijker vind dan het misbruik zelf. In de rechtszaak bekend opa alles maar stelt dat het haar schuld was, ze kwam immers zelf toch op zijn schoot zitten. Hij toont geen greintje berouw.

Familieleden die er niet aan willen dat zoiets is gebeurt zijn er helaas vaak. Niet alleen zit victim blaiming diep geworteld in onze manier van denken. Ook is het zo dat het verhaal van een overlever er voor zorgt dat je jouw beeld van de dader en de periode waarin het gebeurde moet aanpassen. Mensen ervaren dat als pijnlijk. Ineens was het niet allemaal rozengeur en maneschijn. Ze kiezen er dan vervolgens voor de overlever aan te vallen.

Bekijk de NPO uitzending hier https://npo.nl/start/serie/het-mooiste-meisje-van-de-klas/seizoen-19/mandy_4/afspelen

Toen ik de uitzending gekeken had kreeg ik een berichtje van de Vragendokter (een kanaal wat ik volg) waarin een podcast stond over seksueel misbruik. Bij beluistering ervan bleek het een gesprek met Mandy. Ze verteld erin over wat ze meemaakte maar ook over de stichting die ze oprichtte met als doel om seksueel misbruik bespreekbaar te maken. De stichting heet Wij Zijn M en je vind de website ervan hier. https://www.wijzijnm.nl/

Dit is de Podcast van de Vragendokter
https://open.spotify.com/episode/0SfjwrckJCKlCBXFiyUbtX?si=2YU6d_AXTDmVmunjPgffcg

Obed
17-03-2025

Geplaatst in aangifte, familie, persoonlijke verhalen, podcast, seksueel misbruik | Reacties uitgeschakeld voor Het verhaal van Mandy

Social Media Update

Ter informatie: mijn X account Stop Seksueel Geweld gaat verdwijnen en in plaats daarvan is Stop Seksueel Geweld vanaf nu te vinden op Bluesky. Om naar het nieuwe Bluesky account te gaan volg je deze link.

Reden voor het weggaan op X is het gedrag en de visie van CEO Elon Musk en daarbij verdwijnen veel waardevolle accounts van dit platform. Het account op X is nog tijdelijk bereikbaar maar zal een dezer dagen verdwenen zijn.

Tot ziens op Bluesky!

Obed
11-03-2025

Geplaatst in social media | Reacties uitgeschakeld voor Social Media Update

Nieuwe Podcast: Interview met Abouta

Abouta
Abouta

In deze podcast heb ik een gesprek met de excentrieke Marokkaans-Nederlandse songwriter, ghostwriter en branding Abouta. Abouta werd geboren op 10 april 1985. Hij maakte in zijn jeugd traumatische gebeurtenissen mee, waaronder seksueel misbruik. Over dat misbruik ga ik met hem in gesprek. We hebben het uiteraard ook over zijn muziek, zijn ervaringen in de hiphop scene en toekomstige projecten. Abouta gaat in zijn muziek zware onderwerpen niet uit de weg en ik heb daar veel respect voor.

Voor meer informatie over Abouta en zijn muziek ga naar de website https://www.abouta.nl

Op 13 november 2023 publiceerde ik deze blog waarin Abouta schriftelijk vragen beantwoorde.

luister hier naar de podcast https://app.springcast.fm/15779/aflevering-5-interview-met-abouta

Obed
10-03-2025

Geplaatst in muziek, persoonlijke verhalen, podcast, seksueel geweld, seksueel misbruik | Reacties uitgeschakeld voor Nieuwe Podcast: Interview met Abouta

Het verhaal van Li (video, Engels)

oorspronkelijk gepubliceerd 16-10-2024

Op Al Jazeera verscheen gisteren een video waarin Li haar verhaal verteld. Ze werd misbruikt door haar vader tijdens haar tienerjaren en ging terug naar haar familie om bewijs te verzamelen voor een rechtszaak tegen haar vader.

De documentaire heet “A sexual abuse survivor in China confronts her father and seeks justice“. Te zien is de confrontatie met haar vader, de moeilijke relatie met haar moeder en haar partner met wie ze wil trouwen. Ook verteld ze over de gevolgen van het misbruik en het feit dat de veroordeling wel voelt als een vorm van gerechtigheid maar het niet betekend dat ze er geen last meer heeft van het trauma.

Aanrader.

Obed
16-10-2024

Geplaatst in aangifte, familie, ptss, seksueel misbruik, video | Reacties uitgeschakeld voor Het verhaal van Li (video, Engels)

Wat is de reden van het bestaan van seksueel misbruik?

oorspronkelijk gepubliceerd 12-03-2024

Stop Seksueel Geweld

In deze blog ga ik proberen die vraag te beantwoorden. Ik focus me daarbij op seksueel misbruik van een kind door een volwassene (vaak zijn dat mannen). Ook kijk ik daarbij naar de rol van de maatschappij, het internet en religie. TW/CW: seksueel misbruik, seksueel geweld.

Een mogelijke reden: de dader was vroeger zelf ook slachtoffer
Voor ik verder typ: het is absoluut niet zo dat iedere overlever dader wordt. Of zelfs maar de neiging voelt daartoe. Sterker nog: veel overlevers zijn zich erg bewust van de immense schade die misbruik teweeg brengt. Toch kan het bij sommigen wél een rol spelen. Cruciaal daarbij is het niet zoeken naar hulp en verwerking. Overlevers die geen hulp zoeken verhogen de kans zelf later de fout in te gaan. Maar ook dat is dus uitdrukkelijk geen wet van Meden en Perzen. En er zijn vele daders zonder misbruik verleden.

Bij seksueel misbruik wordt het slachtoffer als kind misbruikt door een volwassene. De volwassene is daarbij degene die alle touwtjes in handen heeft. Volledige controle door dwang, manipulatie, machtsongelijkheid en fysiek vele malen sterker zijn. Iemand die misbruikt is als kind heeft vaak moeite met seksueel contact als deze persoon zelf volwassen is. De herinnering aan het misbruik maakt dat de overlever bijvoorbeeld dissocieert, verlamt of blokkeert. Het kan gepaard gaan met flashbacks. Een deel van de persoonlijkheid van de overlever is “bevroren” in die onverwerkte herinnering. Dit deel voelt zich nog kind en kan niks met volwassen seks. Het is immers opnieuw een vorm van “seksueel contact” met een andere volwassene. Een (mede) volwassene doet teveel denken aan de dader van vroeger waarbij een weerloos kind of een volwassen slachtoffer dat uit angst zich niet meer kan weren of apathisch is door alcohol of drugs dat gevoel niet oproept. En hoewel het dus absoluut niet zo is dat ieder slachtoffer later zelf dader wordt kan dit op de achtergrond in sommige gevallen een rol spelen. Het vroegere slachtoffer zal zich immers bij deze nieuwe slachtoffers niet bedreigd voelen. Hoe ziekmakend ook want op deze manier wordt trauma van de ene generatie op de volgende overgedragen.

Iedere ervaring die een kind opdoet wordt opgeslagen in zijn hersenen als een voorbeeld van hoe dingen kunnen gaan/blijkbaar gaan. Het kost heel veel tijd en energie om dit beeld te wijzigen en soms kunnen overlevers later in hun leven zichzelf opnieuw terug vinden in de rol van slachtoffer bijvoorbeeld onder invloed van loverboys, maar het kan ook zijn dat mensen doorschieten naar “de andere kant”: de dader. Het is daarom erg van belang voor overlevers hulp te zoeken om dat beeld van dader en slachtoffer wat bij die mensen vaak opdoemt binnen seksuele contact te vervangen door een beeld van twee mensen die vrijwillig seksueel contact hebben met consent over en weer.

Een overlever voelt zich deels nog steeds kind, maar in een volwassen lichaam. En dat kan ervoor zorgen dat een overlever zich aangetrokken voelt tot “andere kinderen”. Een soort van leeftijdsgenoten voor het gevoel van de dader. Een voorbeeld hiervan is Michael Jackson. Zelf getraumatiseerd als kind en daarnaast nooit de kans gehad om op te groeien, volwassen te worden. Hij was in wezen van binnen nog steeds een kind. En daarom wou hij feestjes vieren met “andere” kinderen. Daarbij sliepen de kinderen ook in zijn bed. Maar Michael was zelf geen kind meer en zijn volwassen seksuele kant misbruikte de jongens. Hij ontkende dit meermaals. Ik denk omdat hij zelf in zijn hoofd dissocieerde als hij overging tot misbruik. Hij stopte die gebeurtenis in een apart vakje en als hij er later op aangesproken werd ontkende hij en hij geloofde daarbij zijn eigen leugen. Mensen die als kind zijn misbruikt (of andersoortige trauma’s opliepen) creëren vaak vakjes in hun hoofd. Hun trauma’s worden daar dan in gestopt. In zeer ernstige gevallen creëren mensen zelfs meerdere persoonlijkheden. Dit gebeurt allemaal als een vorm van zelfbescherming. Maar als er niks aan verwerking wordt gedaan (waarbij mensen weer meer geïntegreerd raken) kan deze vorm van opsplitsing van iemand ervoor zorgen dat daderschap ook wordt weggestopt in zo’n afgesloten hokje, net als het zelf meegemaakte trauma daarin werd weggestopt vroeger.

Het aandeel van het manbeeld in de maatschappij en (internet) porno

Daarbij hebben overlevers van misbruik vaak een enorm slecht zelfbeeld. Ze hebben het gevoel maar weinig grip te hebben op hun leven. Vaak kampen ze met depressie en gevoelens van schuld en machteloosheid. Omdat seksueel contact met andere volwassenen vaak moeizaam gaat geeft dat een extra deuk in hun zelfvertrouwen. Het zich vergrijpen aan een kind is voor zo iemand dan een (totaal verkeerde) manier om (tijdelijk) het gevoel te hebben de controle weer in handen te hebben. Deze neiging de controle te willen terugpakken wordt versterkt door de manier waarop de maatschappij naar mannen kijkt en mannen onderling met elkaar omgaan. Het praten over vrouwen alsof het seksuele objecten zijn is bij sommige groepen mannen onderling normaal (lockerroom talk). En er wordt over In grote delen van de maatschappij wordt nog steeds van de man verwacht in control te zijn. En juist dat gevoel ontbreekt vaak totaal bij mannen die als kind zijn misbruikt en deze zullen op zoek gaan naar manieren om dat gevoel toch te kunnen ervaren.

In de overvloed aan pornografisch materiaal op het internet wordt de man vaak afgeschilderd als degene die de ander (vaak de vrouw) zijn wil opgelegd. Hij heeft de macht en de controle. Als mensen vaak kijken naar die vormen van porno worden dat soort beelden en rollen langzamerhand als steeds normaler beschouwd. Wat ook erg schadelijk kan zijn bij jonge kinderen die deze beelden ook kunnen bekijken en kunnen denken dat dat blijkbaar zo hoort te gaan. Deze kinderen kunnen potentieel later seksueel grensoverschrijdend gedrag gaan vertonen. Ik ben daarom groot voorstander van het geven van lessen aan kinderen over wat grenzen zijn, hoe je die aangeeft en dat je lichaam van jou is en dat anderen daar niet zomaar aan mogen komen.

Als mensen verslaafd raken aan het kijken naar porno raakt het effect van de beelden (net als bij drugs) na verloop van tijd minder en gaan mensen op zoek naar beelden van steeds extremere vormen van seksueel contact om dezelfde rush te kunnen voelen. Daarbij kunnen mensen bij vormen uitkomen waarbij het onduidelijk is of consent wel of niet gegeven is of dat het er zelfs helemaal niet meer is. Bijvoorbeeld bij het misbruiken van dieren en kinderen. Er zijn meerdere gevallen bekend van mannen die zelf geen enkele vorm van seksueel geweld hebben meegemaakt, maar door internet porno uiteindelijk verslaafd raakten aan het kijken naar beelden van kindermisbruik. En sommigen daarvan gaan zelf ook over tot het seksueel misbruiken van kinderen en het filmen daarvan. Een extra motivatie daarbij kunnen groepen van mensen die op het dark web beelden van kindermisbruik uitwisselen geven. Hoe meer materiaal iemand aanlevert hoe hoger de de status in die groepen. Nieuw materiaal levert helemaal extra veel punten op. Kijken naar porno op internet is dus zeker niet zonder gevaar. Gelukkig zijn er wel steeds meer kanalen beschikbaar van ethische porno, waarbij consent gegarandeerd is.

Het aandeel van kerk en religie
Ook de kerk heeft een aandeel. En wel op verschillende manieren. Neem het celibaat bij de katholieke kerk. Het verbieden van het aangaan van seksuele relaties is een heel slecht idee. Volwassen mensen zijn nou een keer seksuele wezens en seksualiteit onderdrukken in combinatie met het beschermen van pedoseksuelen binnen deze kerk kan ertoe leiden dat de verboden gevoelens worden botgevierd op weerloze kinderen. Dit onder het tapijt schuiven van gevallen van misbruik kan zelfs een reden zijn geweest voor mensen die uit zijn op het misbruiken van kinderen zich aan te sluiten bij deze kerk als priester. Het afschilderen van priesters als zogenaamde dienaars van god helpt daarbij natuurlijk ook. Want hoe kan een dienaar van god nou iets verkeerds doen? Tegenwoordig is er gelukkig meer openheid maar lange tijd wist niemand binnen die kerk er zogenaamd van af.

Veel religies en kerken beschouwen seksualiteit ook als iets wat alleen past binnen een huwelijk met als doel het verwekken van kinderen. Homoseksualiteit mag bij veel religies al helemaal niet. Deze opgelegde onvrijheid en preutsheid heeft in de samenleving voor een begrijpelijke tegenreactie gezorgd. Het gevaar daarbij is alleen dat soms mensen het aangeven van grenzen en het creëren van een veilige maatschappij als het gaat om seksualiteit als preuts en bekrompen ervaren. Terwijl dat twee totaal verschillende dingen zijn. Zo zijn er politici geweest die openbaar pleitbezorger waren van seksuele contacten tussen minderjarigen onderling en tussen meerderjarigen en minderjarigen onder het mom van seksuele vrijheid. En meer recent worden mensen die zich uitspreken over seksueel geweld dat ze in het verleden meemaakten uitgelachen en hun klachten gebagatelliseerd. Meisjes die zijn misbruikt bij Rammstein concerten wordt verteld “Wat had je dan gedacht toen je backstage ging” en “Vroeger heette dat gewoon groupies“. Seksuele vrijheid is niet hetzelfde als seksuele grenzeloosheid.

Familie banden
Dezelfde kerk hecht ook een bijzonder hoge waarde aan families en familiebanden. Het christelijke CDA had jarenlang “familie als hoeksteen van de samenleving” als motto. En hoewel het goed is dat families bestaan omdat ze een daarmee een veilige haven kunnen bieden aan opgroeiende kinderen is dat lang niet altijd het geval. Families kunnen ook grote geheimen met zich meedragen. Misbruikers vergrijpen zich niet voor niets vaak aan kinderen binnen de eigen familie. Hoe kan een vader of oom nou iets verkeerds doen? Het is toch familie? De blinde vlek die veel mensen hebben voor misbruik binnen hun eigen gezien heeft te maken met het op een voetstuk plaatsen van familiebanden en er blindelings van uitgaan dat familieleden per definitie het beste met elkaar voor hebben. Binnen families wordt soms vergeten de grenzen van mede familieleden te respecteren. Ouders die zomaar de kamer van hun kinderen binnenlopen. Ouders die de telefoon van hun kinderen controleert. Ouders die zomaar de douche binnenlopen terwijl hun kind daar doucht. Dit alles onder het mom van we zijn familie dus het is okay. Maar dat is het dus niet altijd. Binnen families komt veel misbruik voor en het grenzeloze vertrouwen wat familieleden onderling koesteren kan ervoor zorgen dat niemand dat ziet of wil zien. Sommige ouders zien hun kinderen ook als hun bezit. Ze spreken erover als zouden de talenten van hun kinderen eigenlijk van hun zijn. “Dat heeft ie van mij.” Ze claimen ook de aandacht van hun kinderen. “Ze komen veel te weinig langs.” Kinderen worden daarmee als een soort bezit beschouwd. En als je dat principe in het extreme doortrekt kun je stellen dat een vader die met zijn klauwen aan een kind zit ook het gevoel zal hebben dat hij daar recht op heeft.

Ik sprak eens een overlever van misbruik en vroeg waarom ze nog contact had met de vader die haar jarenlang misbruikte. “Het is toch mijn vader” was haar antwoord. En hoewel ik haar keuze daarin uiteraard respecteer werd ik er verdrietig ervan. Er spreekt een soort vanzelfsprekendheid uit het contact te blijven onderhouden die ik niet onderschrijf. Als jij met je poten aan je kinderen zit als vader verspeel je daarmee je vaderschap wat mij betreft. En kinderen zouden niet het gevoel moeten krijgen vanuit de samenleving dat je koste wat het kost loyaal moet blijven aan familieleden die zich misdragen.

Pedofilie/vereniging MARTIJN
Sommige misbruikers hebben een pedofiele geaardheid. Het is daarbij belangrijk te weten dat uit onderzoek blijkt dat van die groep mensen maar een deel overgaat tot het misbruiken van kinderen. Het overgrote deel van de misbruikers bestaat uit mensen zonder pedofiele geaardheid. In de media wordt nog te vaak gesproken over pedofielen als er pedoseksuelen bedoeld wordt. Een pedoseksueel is iemand die met zijn poten aan kinderen zit en kan ook zomaar een heteroseksuele geaardheid hebben. Helaas hebben organisaties als de pedofielen vereniging MARTIJN mensen ervan proberen te overtuigen dat er zoiets kan bestaan als een seksuele relatie tussen een volwassen en een kinderen. Dat kan niet. Dat heet per definitie misbruik want een kind is niet in staat consent te geven aan seksueel contact.

Gesloten ogen
Een van de belangrijkste redenen dat de hoeveelheid misbruik dat plaatsvind niet afneemt is het onvermogen van mensen er alert genoeg op te zijn. We willen er niet aan. Het gebeurt bij anderen en niet bij onze familie/vrienden/kerk/vereniging. Helaas zijn er mensen die heel goed weten dat ze er daarom toch wel mee wegkomen. Als we allemaal beter opletten, signalen niet negeren en verhalen van misbruik serieus nemen zouden we ervoor kunnen zorgen dat het aantal gevallen van misbruik kan gaan dalen.

Obed
12-03-2024

Geplaatst in familie, General, online seksueel geweld, pedofilie, pedoseksualiteit, samenleving, seksueel geweld, seksueel misbruik, seksuele intimidatie | Reacties uitgeschakeld voor Wat is de reden van het bestaan van seksueel misbruik?

Het verhaal van Abouta

oorspronkelijk gepubliceerd 13-11-2023

Via social media werd ik gewezen op Abouta. Hij bracht afgelopen zomer “Mijn Trauma EP” uit, met als thema de trauma’s die hij moest doorstaan in zijn leven. De EP is een krachtig statement van een overlever van veel nare dingen. Op de EP ook de track “Karma”. Die track maakte hij met betrekking tot en tegen de pedoseksueel die hem seksueel misbruikte in zijn jeugd. Ik werd geraakt door de tekst. Ook de andere tracks zijn de moeite van het beluisteren meer dan waard: sterke beats, rauwe lyrics en toch ook hoopvol. Abouta wou een paar vragen die ik had beantwoorden en zijn antwoorden lees je hieronder. Ook plaats ik een link naar het nummer “Karma”.

 

Wat heb je meegemaakt?
Ik ben als kind seksueel misbruikt door een onderwijsassistent.

 

Hoe ver ben je in de verwerking ervan en welke vormen van hulp heb je ervoor gehad?
Het seksueel misbruik en andere trauma’s hebben ervoor gezorgd dat ik een stoornis heb ontwikkeld. Alles wat er is gebeurd, loopt eigenlijk al sinds dag één als een soort van rode draad door mijn leven heen. Een psychiater zei me ooit letterlijk: ”je bent mentaal kerngezond geboren, maar je hebt een stoornis ontwikkeld door de toedoen van anderen, onder andere door die pedoseksueel dus”.

 

Helpt het artiest zijn ook met je eigen verwerking?
Ja, zeker, absoluut. Zo is mijn track Karma geschreven met betrekking tot die pedoseksueel.

 

Wat hoop je te bereiken bij andere mensen (mede-overlevers en mensen die het niet meemaakten)?
Ik hoop met mijn muziek onder andere begrip te creëren voor mensen die het mentaal en/of fysiek moeilijk hebben, door deze mensen (h)erkenning te geven.

 

Denk je dat een wereld zonder seksueel geweld mogelijk zou zijn, en waarom?
Nee, helaas niet, denk ik. Seks is aan de ene kant iets doodnormaals, mits beide mensen het willen en er hetzelfde instaan. Maar aan de andere kant kan seks ook vergif zijn, als één van beide mensen het niet wilt en er niet hetzelfde instaat. En zo lang de wereld bestaat, zal seks ook bestaan, wat immers ook nodig is voor voortplanting en het voortbestaan van de wereld. Maar helaas zal dit dan dus ook gelden voor de andere kant: mensen die zich niet kunnen beheersen en/of die misbruik maken van een ander.

 

Wat zijn je plannen qua artiest?
Mijn toekomstdroom is om anderen te helpen met het maken van tracks om heftige gebeurtenissen in hun leven een plek te geven. Tracks te maken met en voor de grootste artiesten van Nederland. En om ook een muzikale voet te zetten in mijn vaderland Marokko.

 

Beluister de track “Karma” hier:

Over Abouta: De 40 jarige songwriter, ghostwriter en branding Abouta is geboren in Gorinchem, als zoon van een Marokkaanse vader en een Roma moeder. Al tijdens de basisschool blonk hij uit in taal en spelling, wat hem toen al deed besluiten te gaan schrijven. Vandaag de dag schrijft hij zijn eigen songteksten, die hij door andere artiesten laat inzingen en/of produceren om ze vervolgens als Abouta te releasen (songwriting). En is hij in te huren om songteksten voor anderen te schrijven, die indien gewenst ook als Abouta gereleased kunnen worden (ghostwriting). Zijn concept en werkwijze, is gedeeltelijk gebaseerd op die van onder andere DJ Khaled. Met featurings van Tone Jonez (Grammy Award Winner), Jayh, Rocks, RBDjan, d’Tuniz, Ace, Kingo, L-amin, Ben-G, Kaascouse, Logisch, Sondy, NameOnTheBeat, Chiraqxel, City Lights, Yasz Base, Rolly en DCFBruins is Abouta niet meer weg te denken uit de muziekindustrie. Al zijn releases zijn te vinden op alle muziekstreamingdiensten, sociale media en webshops. Volg ook zijn officiële website: www.abouta.nl, Facebook, Instagram, Threads, TikTok, YouTube en X: @aboutasocial.

Obed
13-11-2023

Geplaatst in interview, muziek, pedoseksualiteit, persoonlijke verhalen, seksueel misbruik | Reacties uitgeschakeld voor Het verhaal van Abouta